Sindhi
سورة البلد - عدد الآيات 20
لَآ أُقْسِمُ بِهَٰذَا ٱلْبَلَدِ ﴿١﴾
ھن شھر (مڪي) جو قسم کڻان ٿو.
وَأَنتَ حِلٌّۢ بِهَٰذَا ٱلْبَلَدِ ﴿٢﴾
۽ تون ھن شھر ۾ (ته) رھندڙ آھين.
وَوَالِدٍۢ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾
۽ ڄڻيندڙ جو (قسم کڻان ٿو) ۽ ان جو جيڪو ڄايو.
لَقَدْ خَلَقْنَا ٱلْإِنسَٰنَ فِى كَبَدٍ ﴿٤﴾
ته بيشڪ ماڻھو کي ڏک ۾ (پوڻ لاءِ) خلقيوسون.
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌۭ ﴿٥﴾
(ماڻھو) ڀانئيندو آھي ڇا ته مٿس ڪوبه غالب نه ٿيندو؟
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًۭا لُّبَدًا ﴿٦﴾
چوي ٿو ته مون تمام گھڻو مال کپايو.
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ ﴿٧﴾
ڀانئيندو آھي ڇا ته ڪنھن ڪونه ڏٺو اٿس؟
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُۥ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾
کيس ٻه اکيون نه ڏنيون اٿون ڇا؟
وَلِسَانًۭا وَشَفَتَيْنِ ﴿٩﴾
وَهَدَيْنَٰهُ ٱلنَّجْدَيْنِ ﴿١٠﴾
فَلَا ٱقْتَحَمَ ٱلْعَقَبَةَ ﴿١١﴾
پوءِ ڪوبه سخت لَڪ نه لنگھيو.
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا ٱلْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾
۽ ڪنھن سمجھايئي ته سخت لَڪّ ڇا آھي؟
أَوْ إِطْعَٰمٌۭ فِى يَوْمٍۢ ذِى مَسْغَبَةٍۢ ﴿١٤﴾
يا بُک جي ڏينھن ۾ کاڄ کارائڻ.
يَتِيمًۭا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾
أَوْ مِسْكِينًۭا ذَا مَتْرَبَةٍۢ ﴿١٦﴾
يا مٽيءَ ۾ رُلندڙ محتاج کي.
ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوْاْ بِٱلصَّبْرِ وَتَوَاصَوْاْ بِٱلْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾
ان کانپوءِ (اُھو) مؤمنن مان ھجي ۽ ھڪ ٻئي کي صبر جي وصيت ڪيائون ۽ (پڻ) ھڪ ٻئي کي (خلق تي) ٻاجھ ڪرڻ جي وصيت ڪيائون.
أُوْلَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ ٱلْمَيْمَنَةِ ﴿١٨﴾
اُھي نيڪ بخت سڄي پاسي وارا آھن.
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا هُمْ أَصْحَٰبُ ٱلْمَشْـَٔمَةِ ﴿١٩﴾
۽ جن اسان جي آيتن جو انڪار ڪيو سي بدبخت کٻي وارا آھن.
عَلَيْهِمْ نَارٌۭ مُّؤْصَدَةٌۢ ﴿٢٠﴾
مٿن دميل باھ چوڌاري ويڙھيل (موڪلبي) آھي.