سورة معارج

فارسى

سورة معارج - عدد الآيات 44

سَأَلَ سَآئِلٌۢ بِعَذَابٍۢ وَاقِعٍۢ ﴿١﴾

تقاضاکننده‌ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد!

لِّلْكَٰفِرِينَ لَيْسَ لَهُۥ دَافِعٌۭ ﴿٢﴾

این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمی‌تواند آن را دفع کند،

مِّنَ ٱللَّهِ ذِى ٱلْمَعَارِجِ ﴿٣﴾

از سوی خداوند ذی المعارج [= خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج می‌کنند]!

تَعْرُجُ ٱلْمَلَٰٓئِكَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَيْهِ فِى يَوْمٍۢ كَانَ مِقْدَارُهُۥ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍۢ ﴿٤﴾

فرشتگان و روح [= فرشته مقرّب خداوند] بسوی او عروج می‌کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است!

فَٱصْبِرْ صَبْرًۭا جَمِيلًا ﴿٥﴾

پس صبر جمیل پیشه کن،

إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُۥ بَعِيدًۭا ﴿٦﴾

زیرا آنها آن روز را دور می‌بینند،

وَنَرَىٰهُ قَرِيبًۭا ﴿٧﴾

و ما آن را نزدیک می‌بینیم!

يَوْمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلْمُهْلِ ﴿٨﴾

همان روز که آسمان همچون فلز گداخته می‌شود،

وَتَكُونُ ٱلْجِبَالُ كَٱلْعِهْنِ ﴿٩﴾

و کوه‌ها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود،

وَلَا يَسْـَٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمًۭا ﴿١٠﴾

و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‌گیرد!

يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ ٱلْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِى مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍۭ بِبَنِيهِ ﴿١١﴾

آنها را نشانشان می‌دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست می‌دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند،

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِيهِ ﴿١٢﴾

و همسر و برادرش را،

وَفَصِيلَتِهِ ٱلَّتِى تُـْٔوِيهِ ﴿١٣﴾

و قبیله‌اش را که همیشه از او حمایت می‌کرد،

وَمَن فِى ٱلْأَرْضِ جَمِيعًۭا ثُمَّ يُنجِيهِ ﴿١٤﴾

و همه مردم روی زمین را تا مایه نجاتش گردند؛

كَلَّآ ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ﴿١٥﴾

امّا هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آری) شعله‌های سوزان آتش است،

نَزَّاعَةًۭ لِّلشَّوَىٰ ﴿١٦﴾

دست و پا و پوست سر را می‌کند و می‌برد!

تَدْعُواْ مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٧﴾

و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا می‌زند،

وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰٓ ﴿١٨﴾

و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند!

۞ إِنَّ ٱلْإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿١٩﴾

به یقین انسان حریص و کم‌طاقت آفریده شده است،

إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعًۭا ﴿٢٠﴾

هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‌کند،

وَإِذَا مَسَّهُ ٱلْخَيْرُ مَنُوعًا ﴿٢١﴾

و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‌شود (و بخل می‌ورزد)،

إِلَّا ٱلْمُصَلِّينَ ﴿٢٢﴾

مگر نمازگزاران،

ٱلَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَآئِمُونَ ﴿٢٣﴾

آنها که نمازها را پیوسته بجا می‌آورند،

وَٱلَّذِينَ فِىٓ أَمْوَٰلِهِمْ حَقٌّۭ مَّعْلُومٌۭ ﴿٢٤﴾

و آنها که در اموالشان حق معلومی است...

لِّلسَّآئِلِ وَٱلْمَحْرُومِ ﴿٢٥﴾

برای تقاضاکننده و محروم،

وَٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ ٱلدِّينِ ﴿٢٦﴾

و آنها که به روز جزا ایمان دارند،

وَٱلَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿٢٧﴾

و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند،

إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍۢ ﴿٢٨﴾

چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست،

وَٱلَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَٰفِظُونَ ﴿٢٩﴾

و آنها که دامان خویش را (از بی‌عفّتی) حفظ می‌کنند،

إِلَّا عَلَىٰٓ أَزْوَٰجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَٰنُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ ﴿٣٠﴾

جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهره‌گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود!

فَمَنِ ٱبْتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْعَادُونَ ﴿٣١﴾

و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است!

وَٱلَّذِينَ هُمْ لِأَمَٰنَٰتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَٰعُونَ ﴿٣٢﴾

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‌کنند،

وَٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمْ قَآئِمُونَ ﴿٣٣﴾

و آنها که با ادای شهادتشان قیام می‌نمایند،

وَٱلَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ﴿٣٤﴾

و آنها که بر نماز مواظبت دارند،

أُوْلَٰٓئِكَ فِى جَنَّٰتٍۢ مُّكْرَمُونَ ﴿٣٥﴾

آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‌شوند.

فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ﴿٣٦﴾

این کافران را چه می‌شود که با سرعت نزد تو می‌آیند...

عَنِ ٱلْيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ ﴿٣٧﴾

از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوی بهشت دارند)!

أَيَطْمَعُ كُلُّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍۢ ﴿٣٨﴾

آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهی وارد کنند؟!

كَلَّآ ۖ إِنَّا خَلَقْنَٰهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾

هرگز چنین نیست؛ ما آنها را از آنچه خودشان می‌دانند آفریده‌ایم!

فَلَآ أُقْسِمُ بِرَبِّ ٱلْمَشَٰرِقِ وَٱلْمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ ﴿٤٠﴾

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم...

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرًۭا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿٤١﴾

که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد!

فَذَرْهُمْ يَخُوضُواْ وَيَلْعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوْمَهُمُ ٱلَّذِى يُوعَدُونَ ﴿٤٢﴾

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند!

يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ ٱلْأَجْدَاثِ سِرَاعًۭا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍۢ يُوفِضُونَ ﴿٤٣﴾

همان روز که از قبرها بسرعت خارج می‌شوند، گویی به سوی بتها می‌دوند...

خَٰشِعَةً أَبْصَٰرُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌۭ ۚ ذَٰلِكَ ٱلْيَوْمُ ٱلَّذِى كَانُواْ يُوعَدُونَ ﴿٤٤﴾

در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‌ای از ذلّت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می‌شد!